Eg e ein malar. Gi meg torg og smau
og trengsel. Gi meg mennesker s� leve
forkr�pla liv, ein villkatt s� e dau,
ein �rlige arbeidsmann s� st�r og streve.
Eg eige tusen fargar. Me palett
og pensel ser eg godt. Alt har eg sett.
Det vakraste e ekta, ikkje fraser.
Ein e'kje fant om ein e kledd i laser.

Eg like ikkje skreddarsydde menn.
Eg kan'kje mala st�vfri mannekengar.
Eg like ikkje uvenns gode venn
og kler s� alltid henge p� ein hengar
i fylte garderobar. Eg har f�tt
min egen barndom basta i et slott!
Eg like skjeive typar, tr�tte slavar
med rynketekst av skitne, sm� bokstavar.

Eg like ikkje medvind, gratis fart.
Eg like ikkje motstandslause dagar.
Eg kan'kje mala kvitt s� aldri svart
har sota med fortvilelse og plagar.
Eg like ikkje gudelige glis
s� telle penger. Fins et paradis,
d� m� det v�r' for horene og skyggen
s� prektigheten alltid vende ryggen.

Eg malte p� Montmartre i Paris