D�rin' skrik p� rust�t hengslo'
Skr�mton' ansa' ingor stengslo'
Huska' kring p� sval og gang.
Held meg vakja natta lang.

Medt i m�rkrat' mednattstime,
kjem s� lj�s ei m�nestripe.
Kalde, kvite beingrindsknokar
kr�kje' seg i hop i krokar,

vender seg fr� augom mine,
gj�mme daudmanns-grinda sine.
�, eg veit da kven du er!
Du som eingong budde her.

Du som �tte gard og grund.
Du som sleit di sjel isund.
For med mannedrap og svik?
Laug og svor og gj�mte lik?

Kvifor dreg du med deg f�lgje?
Treng du hjelp te' noko d�lgje?
Kor er han du vart � med?
Ska han alder gje deg fred?

Tung vert straffa di � li'e.
Gang att her i alle ti'e.
Tr� i ring i blodut far.
Sj� deg sj�l som den du var.