Jorda, sa du, m� f�lgje sin veg,
om grasvorden gror i kvart menneskjesteg.

Livet, sa du, ska�alder t� slut,
eit fr� ska�bli att, og ein blom springe ut.

Dauden,sa du, er haustmannen v�r,
men ingen ska� vite kor vegen hans g�r.

Menneskja, sa du, kan alder bli fri,
n�r dei bind seg til tr�l av ei jagande tid.

Om �va, sa du, sp�r ikkje meg.
Der lyt kvar einaste velje sin veg.

Freden, sa du, saknar du han?
Du finn han i skogom i ingenmannsland.